نظور از ”پدیده جهانی شدن“، شکل­گیری شبکه گسترده جهانی برای مبادله اطلاعات­است. ­«رجائی» پیش­بینی مارشال­هربرت مک­لوهان[10](80-1911) نظریه­پرداز کانادایی را نقل می­کند که چگونه پیشرفت ارتباطات، دهکده­ای جهانی متشکل از بشر پراکنده را در پنج قاره ایجاد خواهد کرد. از نظر برخی اندیشمندان، با شبکه­های جهانی که چهار گوشه عالم را به هم مرتبط ساخت، این پیش­بینی تحقق یافت. این فرایند را جهانی شدن نامیده­اند. عصر اطلاعات و ارتباطات، ابزارهای دست­یابی به این ارتباط را به چنگ آورده است، و مهم­تر از آن، از اهمیت مرزها فرو کاسته است. بر اثر انقلاب اطلاعاتی، جهان به راستی به یک گوی، یعنی به همان دهکده جهانی تبدیل شده است. با توجه به نگرش‌های مختلف در این­ وجه به چند دیدگاه اشاره می­شود: «هلتن» جهانی شدن را یک تغییر مستقل می­پندارد که بر متغیر وابسته­ای چون ملت-دولت تأثیرگذار است. به­عبارتی تحولات موجود در چارچوب دولت­های ملی تابعی از کیفیت فرایند جهانی شدن است. به نظر «مک گرو»، جهانی شدن یعنی افزایش شعار پیوندها و ارتباطات متقابل که فراتر از دولت­ها دامن می­گستراند و نظام جدید جهانی را می­سازد و یا جهانی شدن به فرایندی اطلاق می­شود که از طریق آن حوادث، تصمیمات و فعالیت­های یک بخش از جهان می­تواند نتایج مهمی برای افراد و جوامع در بخش­های بسیار در کره زمین دربرداشته باشد و یا جهانی شدن، نوعی دگرگونی است از جغرافیای اجتماعی که با رشد فضاهای فراسرزمینی مشخص می­شود. به­عبارت دیگر جهانی­شدن، دینامیک چندجانبه­ای می­باشد همراه با محرک­های عمده­ای که از دانش واقع­گرایانه، تولید سرمایه، نوآوری­های فناوری­های مختلف و اقدامات ساماندهی حاصل می­شود. «دانیش» درخصوص فرایند جهانی­شدن معتقداست که هم­اکنون در یک دوران گذار زندگی می­کنیم که سیاست و اقتصاد، قرن آینده را به­گونه­ای صورت­بندی خواهد کرد که در آن تولیدات و فناوری­های ملی، شرکت­های ملی و صنایع ملی وجود نخواهد داشت. «مک ایوان» جهانی­شدن را گسترش بین‌المللی مناسبات تولیدی و مبادله سرمایه می‌داند. به سخن دیگر جهانی شدن، فرایند چند بعدی است که طی آن کشورها، شهرها و مردم از طریق جریانات رو به گسترش، جمعیت، کالا، سرمایه، خدمات و ایده­ها به هم دیگر نزدیک­تر شده­اند. پس «جهانی­شدن»، بهترین سیاست نیست، بلکه یک واقعیت غیرقابل اجتناب و جلوگیری است. «آنتونی گیدنز» معتقد است که جهانی شدن در واقع فراگیر شدن خصوصیات ذاتی مدرنیته و تجدد است که با گسترش وسایل ارتباطی و ناتوانی مرزها و حاکمیت­های ملی، در کنترل رسانه­های بین‌المللی در تمامی نقاط جهان منتشر می­شود، به­گونه­ای که اندک اندک کل مردم جهان دارای فرهنگ مشترک (ناشی­از مدرنیته) می­گردند و همین دیدگاه را در کتاب”جهانی شدن زندگی ما را دوباره شکل می­دهد”، اینگونه مطرح می‌کند: «ما در دوران مهم انتقال تاریخی زندگی می­کنیم، به این معنی که جهانی شدن، تمامی جوامع روی سیاره زمین را نظمی مجدد می­بخشد و اگرچه برخی مواقع نتایج این امر قابل پیش­بینی نیست، اما به طور کلی در جهتی مثبت رو به پیشرفت است. به این ترتیب جهانی شدن از دیدگاه گیدنز، گرچه همواره رو به پیشرفت است، ولی در مسیر خود با موانعی نیز رو­به­رو خواهد بود که تقابل میان سنت و تجدد به­شمار می­رود.