پایگاه داده SQL Database دارای انواع مختلفی است. هر کدام از برنامه های پایگاه داده ای SQL شاخه های اختصاصی خودشون رو به استاندارد SQL اضافه می کنند. از My SQL Community Server، Microsoft Access، Microsoft SQL Server Express و Oracle Express Edition می توان به عنوان چند نمونه از Database های معروف نوع SQL نام برد.
پایگاه داده های NoSQL به نوعی از پایگاه داده های گفته می شود که به صورت رابطه ای پیاده سازی نشده اند. در پایگاه داده های مرسوم مانندSQL Server یا MySQL ، جداول و سطر ها و ستون ها تمام چیز هایی بودند که با ان ها سر و کار داشتیم. در واقع پایگاه داده های رابطه ای که از تئوری جبر رابطه ای استفاده می کنند، دیگر برای بسیاری از مسائل متمرکز به داده مناسب نیستند و برای حل این قبیل مسائل می توان از پایگاه داده های NoSQL استفاده کرد. این نوع پایگاه داده ها به راحتی می توانند با زبان های برنامه نویسی به وسیله Object Relational Mapping ارتباط بر قرار کنند.
پایگاه داده های NoSQL اکثرا متن باز و آزاد هستند و توسط شرکت هایی بزرگ اینترنت از جمله گوگل، آمازون، لینکدین، فیس بوک و اوبونتو طراحی و راه اندازی شده اند. از Foundation DB، OrientDB، RavenDB و MongoDB می توان به عنوان چند نمونه از معروف ترین پایگاه داده هایNoSQL نام برد.
در پایگاه داده های NoSQL نیاز به طراحی شمای (الگوی) خاص برای داده ها نیست و می توانید داده های ورودی را از هر نوع متغییری انتخاب کنید و سیستم باید خودش را با ان ها مطابق کند. تفاوت دیگر قابلیت چند بخشی شدن خودکار و تشخیص هوشمند یکپارچگی است که در SQL طراح باید چند سرور بودن را در طراحی خود حتما لحاظ کند و بر طبق ان شمای پایگاه داده را پیاده سازی کند ولی در سیستم NoSQL چند سرور بودن به خاطر هوشمندی و بالا بودن سطح سیستم هیچ مانعی برای ادامه کار ندارد. پایگاه داده های NoSQL همچنین دارای Cache هستند و داده های پر استفاده را در ان نگهداری می کنند.
پس از تعریف انواع پایگاه داده و مقایسه ان ها می توان دریافت که پایگاه داده های NoSQL قوی تر و هوشمند تر هستند و با استفاده از ان ها میتوان به راحتی با پایگاه داده کار کرد.